@article {
author = {Ashrafi, Amirreza},
title = {معناداری و معرفت بخشی زبان قرآن از نگاه علامه طباطبایی},
journal = {قرآن شناخت 18، بهار وتابستان 1396},
volume = {10},
number = {1},
pages = {17-34},
year  = {2017},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {One of the most important contemporary questions about the language of the Qur'an is its meaningfulness and cognitivity. In the era of Allamah Tabatabai, these issues have not been seriously addressed in scientific circles, especially in the seminaries. According to Alameh, meaningfulness is the ability to transfer the speaker's intent to the mind of the listener. Based on this criterion, all the Qur'anic propositions, including the reporting and the imperative statements, are meaningful.
According to Allamah, mere reliance on positivistic criteria in meaningfulness of a proposition, either in the form of "positivistic verifiability" or "falsifiability", is not correct. 
The criterion for meaningfulness of metaphysical propositions in religious texts is it’s susceptibility to be proved by rational criteria. Through this criterion, the propositions of the Qur'an and other religious texts are meaningful.
The cognitivity of the Qur'anic language has many internal and external proofs; among which are, the challenges of the Qur'an, it’s being away from any discrepancy in various dimensions, the reflection of the divine knowledge and wisdom in it, describing the Qur'an as truth and wise and the demonstrability of the Quranic propositions. 
},
keywords = {meaningfulness, cognitivity, realism, reasons for realism Qur'anic propositions, Allamah Tabatabai, },
title_fa = {معناداری و معرفت بخشی زبان قرآن از نگاه علامه طباطبایی},
abstract_fa ={از پرسش های مهم معاصر درباره‌ی زبان قرآن، معناداری و معرفت بخشی آن است. این مسائل در عصر علامه طباطبایی به طور جدی در محافل علمی به ویژه حوزه های علمیه مطرح نبوده اند، اما مفسر المیزان اشاراتی راهگشا در پاسخ به آنها داشته است. معناداری به باور علامه، ویژگیِ قابلیت انتقال مقصود مشخص گوینده به ذهن مخاطب هم زبان است. بر پایه‌ی این معیار، تمام گزاره های قرآنی اعم از اخباری و انشایی، معنادارند. به باور علامه اتکای صرف بر معیارهای تجربی در معناداری یک گزاره خواه در شکل «تحقیق‎پذیری تجربی» و خواه «ابطال‏پذیری» صحیح نیست. معیار معناداری گزاره های متافیزیکی متون دینی، قابلیت اثبات با معیارهای عقلی است. با این معیار، گزاره های قرآنی و دیگر متون دینی معنادارند. شناختاری بودن زبان قرآن ادله درون متنی و برون متنی فراوانی دارد؛ دوری قرآن از اختلاف، هماوردخوانی قرآن در ابعاد گوناگون، انعکاس علم و حکمت الهی در آن، توصیف قرآن به حق و حکیم و برهان پذیر بودن گزاره های قرآن از جمله این ادله و شواهد است.},
keywords_fa = {معناداری ,علامه طباطبایی ,واقع نمایی ,معرفت بخشی ,شناختاری بودن ,دلایل واقع نمایی ,گزاره های قرآنی ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/186},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/2_14.pdf}
}