@article {
author = {Shariati, Gholam mohammad and Saeidi roshan, Mohammad Bagher},
title = {رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی},
journal = {قرآن شناخت 14، پاییز و زمستان 1393},
volume = {7},
number = {2},
pages = {5-24},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {Verbal semantics and the Qur’an–through-Qur’an interpretation have close relationship with one other. Using a descriptive analytical method, this paper seeks to clarify the positive role of verbal semantics in the process of the Qur’an –through-Qur’an interpretation, touches on its benefits and mentions the shortcomings of some semantic schools, while describing the points of similarity between the two approaches in the Qur’anic studies. For establishing the relationship between semantics and the Qur’an–through-Qur’an interpretation, two aspects are worth considering: the basis and the process. In the first aspect, the way each of these two methods looks at the role of the verbal and non-verbal structure and the status of intra-text relationships in understanding the meaning are studied. According to the second aspect, i.e. the process, despite the affinity between the two mentioned approaches, semantics, in the true sense of the word, can have a supplementary and constructive role in classifying and systematizing Qur’anic words, and in the establishment of the proving its systematic nature of the one’s knowledge of them and in the methodical control of pre-knowledge in the Qur’an–through- Qur’an interpretation},
keywords = {verbal semantics, the Qur’an–through- Qur’an interpretation, inter-langual evidence, intra-text relationship, the verses of Gharar, basic vocabulary., },
title_fa = {رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی},
abstract_fa ={معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن در مطالعات قرآنی ارتباط نزدیکی با هم دارند. مقاله حاضر سعی دارد تا با روش توصیفی تحلیلی، ضمن توصیف نقاط اشتراک این دو رویکرد در مطالعات قرآنی، نقش مثبت معناشناسی زبانی را در فرایند تفسیر قرآن به قرآن، روشن و مزایای آن را به اختصار بررسی کند و نیز کاستی های برخی از نحله های معناشناختی را یادآور شود. رابطه معناشناسی و تفسیر قرآن به قرآن در دو بعد مبنایی و فرایندی قابل بررسی است. در بعد نخست، نوع نگاه هر یک از این دو روش بر نقش بافت زبانی و غیرزبانی و نیز جایگاه روابط بینامتنی در کشف معنا بررسی شده است، و در نگاه فرایندی به رغم همسویی درخور توجه دو رویکرد مزبور، معناشناسی با قرائت متکامل آن می تواند نقش مکمل و سازنده ای در قاعده مندی و مقوله بندی واژگان قرآن و اثبات نظام مندی معارف آن و مهار روشمند پیش دانسته ها در تفسیر قرآن به قرآن داشته باشد.},
keywords_fa = {تفسیر قرآن به قرآن ,معناشناسی زبانی ,دلالت درون زبانی ,رابطه بینامتنی ,غرر آیات ,واژگان کانونی ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/148},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/1_9.pdf}
}