@article {
author = {, Abdollah},
title = {جستاری در باب واژه قرآنی «وَیْکَأَنَّ» / عبدالله موحدی محب},
journal = {قرآن شناخت 3، بهار و تابستان 1388},
volume = {2},
number = {1},
pages = {91-114},
year  = {2009},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {One of the Quranic expressions giving rise to numerous syntactic and exegetical discussions for long is that of "waykaannallaha" and "waykaannahu" in Sura al-kaṣaṣ، Verse 82. The present article surveys the views of grammarians and exegetes concerning this expression.
     The study opens with quotations of experts in syntax and exegesis of first Islamic centuries along with their analysis، and closes with a view supported by certain evidence along with the requirements of Quranic eloquence in this regard. Concerning the structure of this expression، majority of researchers in syntax have adopted Sybawaih's view considering it a compound formed of "way" and "kaanna" as the best view.
There is no difference today among experts in syntax on the fact that "way" has a distinct meaning and position from "kaanna" in the compound "waykaanna". It is also clear that "way" is an exclamation pronounced outomatically when facing and unexpected affair. However، there is disagreement on whether by "Kaanna" is meant likeness and simile or emphasis، or even something else. The outcome of our discussion is that this compound indicates a composition of surmise and surprise along with a sense of coming upon unawares and being awakened after being under illusions. This view is supported by the syntactic and linguistic analysis of the compound as it is strengthened by the context of the story of the perishing of ḳārūn
},
keywords = {Quranic terminology،, },
title_fa = {جستاری در باب واژه قرآنی «وَیْکَأَنَّ» / عبدالله موحدی محب},
abstract_fa ={یکی از ترکیب های قرآنی که از دیرباز بحث های نحوی و تفسیری فراوانی را برانگیخته، ترکیب «وَیْکَأَنَّ اللَّهَ » و « وَیْکَأَنَّه» در آیه‌ی 82 سوره قصص است. این مقاله، آراء نحویان و مفسران را درباره‌ی ساختار این ترکیب بررسی می کند. ابتدا سخن دانشوران نحو و تفسیر سده های نخستین نقل و ارزیابی و در پایان مقتضای بلاغت قرآن در آن باره بازگو شده است. درباره‌ی ساختار این ترکیب، بیشتر محققان دانش نحو نظر سیبویه را مبنی بر مرکب بودن آن از «وَی» و «کَأنَّ» پذیرفته و آن را بهترین نظر دانسته اند.
امروزه میان اهل فن در این اختلافی نیست که «وَی» در ترکیب «وَیکَأنَّ» موقعیت و معنایی جدا از «کأنّ» دارد واسم صوتی است که بی اختیار در رویارویی با امری خلاف انتظار بر زبان جاری می شود. تنها گفتگو در مفهوم «کَأنَّ» است که آیا برای تشبیه است یا تحقیق و یقین یا چیز دیگر. حاصل بررسی آن است که ترکیب نامبرده آمیزه ای از گمان و شگفتی را با مایه ای از غافلگیری و بیداری پس از توّهم زدگی افاده می کند. علاوه بر تایید این معنی از جهت تحلیل نحوی و زبان شناختی ، فضای وقوع داستان هلاکت قارون و مضامین آیات پیرامونی آیه مورد بحث، قرینه ای روشن بر این معنی است.},
keywords_fa = {مفردات قرآن ,وَی، وَیک ,وَیکَأنَّ اللهَ ,وَیکَأنَّهُ ,آیه82 قصص ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/35},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/5.pdf}
}