@article {
author = {Waezi, Ahmad},
title = {نقد تقریر نصر حامد ابوزید از تاریخ‌مندی قرآن},
journal = {قرآن شناخت 6، پاییز و زمستان 1389},
volume = {3},
number = {2},
pages = {41-65},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {Historicity of the text stresses on its being influenced by the cultural, and social realities of the time of its creation. The present article studies the exposition of Nasr Hamid Abuzayd on the historicity of the Quran. He believes that the Quran is a cultural product. Thus the original meaning of the Quran is a historical one and it should be interpreted in the light of these realities. However, the linguistic signs in the Quran are of the capability to lie on the focal point of “creative interpretation” being reconstructed according to the social and linguistic realities of the age of the interpreter. The object of interpretation of the Quran should be understanding the signification rather than the meaning relevant to the time of revelation. This approach requires that those parts of the Quran which are not compatible with the cultural and linguistic realities of the contemporary age should be considered mere historical evidence. The most significant problem with Abu Zayd' s view is delimitation of the Quran in the tight circle of the circumstances of the age of revelartion , and submission to the infiltration of false concepts arising from the ignorance and backwardedness of the culture of that age into the revealed substance.},
keywords = {historicity of understanding, historicity of the text, signification, figurative interpretation, Nasr Hamid Abuzayd, culture of the time, meaning, connotation, },
title_fa = {نقد تقریر نصر حامد ابوزید از تاریخ‌مندی قرآن},
abstract_fa ={«تاریخ مندی متن» بر اثرپذیری «متن» از واقعیات فرهنگی و اجتماعی عصر پیدایش  آن تأکید دارد. این مقاله تقریر نصر حامد ابوزید از تاریخ مندی قرآن را بررسی می کند.  وی بر آن است که قرآن یک «محصول فرهنگی» است. از این رو «معنای اصلی» قرآن یک معنای  تاریخی است و باید با عنایت به آن واقعیات تفسیر شود، اما نشانه های زبانی موجود در  قرآن این قابلیت را دارند که در کانون «تأویل خلاق» قرار گیرند و بر حسب واقعیات اجتماعی  و زبانی عصر مفسر بازسازی شوند. هدف از تأویل قرآن باید درک «مغزی» باشد نه «معنا»  که مربوط به عصر نزول است. لازمه‌ی این رویکرد آن است که بخش هایی از قرآن که برای انطباق  با واقعیات فرهنگی و زبانی عصر حاضر نیستند، «شواهدی تاریخی» قلمداد شوند.
مهم ترین اشکال دیدگاه ابوزید حصر قرآن در حصار تنگ اقتضائات عصر نزول و پذیرش  راه یابی مضامین باطلِ برخاسته از جهل و عقب ماندگی فرهنگ آن عصر در درون مایه‌ی وحیانی  است.},
keywords_fa = {تاريخ‌مندي فهم، تاريخ‌مندي متن، مغزي، تأويل مجازي، نصر حامد ابوزيد، فرهنگ زمانه، معنا، فحوا ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/57},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/2_2.pdf}
}