@article {
author = {, },
title = {تبیین امامت قرآنی به مثابه‌ی مقامی مستقل از نبوت با تأکید بر آیه‌ی ابتلا},
journal = {قرآن شناخت 6، پاییز و زمستان 1389},
volume = {3},
number = {2},
pages = {193-208},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {The present article studies the Verse of Trial as one of the principal evidence towards the distinction and independence of Imamate from prophethood, criticizing the arguments of the theory of dependence in the light of the former evidence. These arguments are as follows: the unconditionality of the concept of “Imam” and the general mood of the word “al-Nas” i.e. "people" in the verse in question, and exclusive application of Imamate to its perfect example due to its application to the infallible Imams,. Following this discussion, signification evidence towards the view supporting the independence of the concept of ‘Imamate” in the Shiite school is analyzed. These evidence are formulated based on two focal points: the relation of undergoing certain trials with the position of Imamte at the beginning of the verse, and modification of Imamte with divine covenant at the end. This study owes its special significance to the point that essentially the theory of Imamate in the Shiite school rests on the Quranic concept of Imamate, and unlike the theory of the Sunni school, it derives its evidence from Quranic verses on Imamate. The study and analysis of the signification of the verse is based on the interpretation of the Quran by the Quran, supported by certain Hadith evidence},
keywords = {Imamate, Quranic Imamate, prophethood, verse of trial, school of Ahl al- Bayt, Sunnis, },
title_fa = {تبیین امامت قرآنی به مثابه‌ی مقامی مستقل از نبوت با تأکید بر آیه‌ی ابتلا},
abstract_fa ={در این مقاله آیة ابتلا به عنوان یکی از مستندات اصلی استقلال امامت از نبوت بررسی و ادلة نظریة عدم استقلال در پرتو آن نقد شده است. این ادله عبارت اند از: اطلاق مفهوم «إمام» و عموم «الناس» در آیه، اختصاص امامت به مصداق اکمل به دلیل امتنان و اختصاص امامت به معصومان. در پی این بحث پشتوانه های دلالی دیدگاه استقلال مفهوم امامت در مکتب اهل بیت(ع) تحلیل شده است. این پشتوانه ها در دو محورِ «نسبت ابتلا به کلمات با جعل امامت در صدر آیه» و «توصیف امامت به عهد الهی در ذیل آیه»، تبیین شده است.
اهمیت ویژة این بحث از آن روست که اساساً نظریة امامت شیعی بر مفهوم قرآنی امامت استوار است و برخلاف نظریة  اهل سنت، پشتوانه های خود را در آیات امامت جست وجو می کند. تحلیل و بررسی دلالی آیه به روش تفسیر قرآن به قرآن بوده و راهنمایی های روایی در جنب آن مورد توجه قرار گرفته است.},
keywords_fa = {امامت ,نبوت ,آیه ابتلا ,امامت قرآنی ,مکتب اهل بیت(ع) ,اهل سنت. ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/62},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/7_2.pdf}
}