@article {
author = {Naghib zadeh, Mohammad},
title = {تفسیر قرآن کریم (7) سوره بقره، آیات 40 تا 47},
journal = {قرآن شناخت 7، بهار و تابستان 1390},
volume = {4},
number = {1},
pages = {5-28},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {The present article is the interpretation of the verses 40-47 of Surah al- Baqarah the abstract of which is as follows: Verse 40 refers to the bounties of Allah to Bani Israil ( Children of Israil) declaring God´s fulfillment to his promises concerning Bani Israil contingent on their fulfillment of promises toward God. Prohibition of mixing the truth with falsehood is directed to Jewish scholars, since they have been capable of this kind of job. Commanding to the two regulations of prayers and alms (Zakat) is a command corresponding to two natural dictates i.e. relation with the Creator and with one´s fellow men. Verse 44 reprehends the leaders of the people of the Book who refrained from performing their religious duties based on enjoying an imaginary privilege. Verse 45 calls a group of Bani Israil to seek help from patience and prayer, a group that saw themselves in need of help due to the heavy burden of their duties and finding themselves incapable of performing them. By “meeting God” is meant the manifestation of the ontological proximity of human being to God on the Day of Judgment.  The reason behind emphasizing on his point in describing the humbled ones is insufficiency of knowledge for achieving humbleness. Verse 47 starts to explain in detail divine blessings to Bani Israil the most significant of which is their being considered  superior over all people in their own age.},
keywords = {Bani Israil ( Children of Israil), mixing truth with falsehood, superiority of Bani Israil, the humbled, concealing the truth, divine bounties, divine covenants, },
title_fa = {تفسیر قرآن کریم (7) سوره بقره، آیات 40 تا 47},
abstract_fa ={مقاله‌ی حاضر تفسیر آیات 40 تا 47 سوره‌ی بقره و حاصل آن چنین است:
در آیه‌ی40 به نعمت های خدا بر بنی اسرائیل اشاره شده و وابسته بودن وفای خداوند به عهد خویش با بنی اسرائیل بر وفای آنها به عهدهای الهی گوشزد شده است. نهی از آمیختن حق با باطل متوجه عالمان یهود است؛ زیرا آنها بر آن توانایی دارند. فرمان به نماز و زکات، دستور به دو امر فطری ارتباط  با خالق و مخلوق است. آیه‌ی  44 توبیخ رهبران اهل کتاب است که به گمان امتیاز ویژه از ادای وظایف دینی سر باز می زدند. آیه‌ی  45 برخی از بنی اسرائیل را که با توجه به سنگینی تکلیف یا ناتوانی از اجرای آن خود را نیازمند به کمک می دیدند، به یاری جستن از صبر و نماز امر کرده است. مقصود از ملاقات با خدا، ظهور قرب تکوینی انسان به خدا در قیامت است و وجه تأکید بر آن در توصیف خاشعان کافی نبودن علم برای حصول خشوع می باشد. آیه‌ی  47 آغازگر بیان تفصیلی نعمت های خدا بر بنی اسرائیل است که برتری دادن آنان بر عالمین عصر خودشان از مهم ترین آنها است.},
keywords_fa = {بنی‌اسرائیل ,آمیختن حق با باطل ,برتری بنی‌اسرئیل ,خاشعان ,کتمان حق ,نعمت‌های الهی ,پیمان‌های الهی. ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/69},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/1_1.pdf}
}