@article {
author = {Naghibzadeh , Mohammad},
title = {واقع‌نمایی قرآن و تأثیر آن در تفسیر از دیدگاه علامه طباطبائی (با تأکید بر ابعاد بلاغی)},
journal = {قرآن شناخت 8، پاییز و زمستان 1390},
volume = {4},
number = {2},
pages = {65-92},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {The holy Quran in its rhetorical expressions such as similes, figurative expressions and metaphors intends conveying the reality. To prove this claim, the present article takes Allama Tabatabai’s view into account and responds to the spurious arguments in this regard. Among all types of simile, imaginative simile is not used in the Quran and its alleged examples such as likening spathes of Zaqqum tree to devils’ heads and likening the insane to those captured by Jinn are not true instances of this type of simile. Quranic metaphor and figurative expressions have their evidence in the external and real world and the same fact is the criterion for validity or invalidity of using figurative expressions or metaphors. Among different types of hyperbole, its two types of conveyance and exaggeration which are rationally possible are found in the Quran. However, overstatement (ghuluww) being rationally impossible is not found in the Quran and the alleged examples can be rejected. Another manifestation of rhetoric in the Quran is Quranic narratives which certain authors have considered unreal because of their allegorical form. However, their statement is not acceptable.},
keywords = {},
title_fa = {واقع‌نمایی قرآن و تأثیر آن در تفسیر از دیدگاه علامه طباطبائی (با تأکید بر ابعاد بلاغی)},
abstract_fa ={قرآن کریم در تعابیر بلاغی خویش از قبیل تشبیهات، مجازها و استعاره ها زبان بیان واقع داشته است. مقاله‌ی حاضر به هدف اثبات این موضوع با توجه به دیدگاه علامه طباطبائی و پاسخ گویی به شبهات مربوط، به نگارش درآمده است.
در میان اقسام تشبیه، تشبیه وهمی در قرآن به کار نرفته و نمونه های ادعایی آن از قبیل تشبیه شکوفه‌ی درخت جهنم به سرهای شیاطین و جن زدگی دیوانگان، مصداق این نوع تشبیه نیست.
مجاز و استعاره‌ی قرآنی نیز، در عالم واقع، پشتوانه دارد و همین، ملاک صحت یا خطای کاربرد مجاز و استعاره است.
در میان اقسام مبالغه، دو قسمِ تبلیغ و اغراق که از امکان عقلی بهره مندند، در قرآن یافت می شوند؛ اما غلوّ که فاقد امکان عقلی است، در قرآن به کار نرفته و نمونه های گفته شده را می توان پاسخ داد.
نمود دیگر بلاغت در قرآن، قصه های قرآنی است که نویسندگانی برخی از آنها را به جهت ظاهر تمثیلی، غیرواقعی دانسته اند، ولی سخن آنان پذیرفتنی نیست.},
keywords_fa = {تمثیل ,واقع‌نمایی قرآن ,تشبیه، ,مجاز ,استعاره و مبالغه در قرآن ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/84},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/3_4.pdf}
}