@article {
author = {, Mahdi},
title = {استقلال قرآن در بیان و نقش روایات در تفسیر از منظر علامه طباطبائی},
journal = {قرآن شناخت 8، پاییز و زمستان 1390},
volume = {4},
number = {2},
pages = {121-144},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {One of the most essential issues in Quranic studies is study of the extent of contribution of exegetical traditions in the process of understanding Quranic verses. A good number of scholars hold that Allama Tabatabai- taking the exegetical method of interpreting the Quran by the Quran-  believed in the Quran as a text independent and self sufficient  in its interpretation, hence no need to traditions in this field. In addition to its inconsistency with the practical approach of Allama in Al- Mizan, this statement is rejected by a large number of his outstanding students. Regardless of all justifications concerning Allama’s view, presenting quotations of Allama on the role and position of traditions in interpreting the verses , the author has come to the conclusion that Allama’s statements in this regard are in two different contexts: The first context is that of the independence of the Quran in its literal or verbal meaning rejecting Akhbariyya’s claim on dependency of the Quran on other sources for its signification and interpretation, hence rejecting the  authority of its literal meanings and its external aspects. It is quite clear that this statement is far apart from independence of the Quran from the Sunnah. The second context is that of the independence of the Quran in stating its intents and extensions. Thus his purpose is not denying the need to the explanation of the infallible, but confirming the fact that whatever the infallible says in the process of interpretation of the verses is the same as that stated in the Quran though we may not have the capacity of understanding it before the explanation or clarification of the infallible.},
keywords = {Interpretation of the Quran, Allama Tabatabai, semantic nuances, semantic aspect of meaning, pathological aspect of meaning, },
title_fa = {استقلال قرآن در بیان و نقش روایات در تفسیر از منظر علامه طباطبائی},
abstract_fa ={یکی از اساسی ترین مسائل علوم قرآن، بررسی میزان نقش روایات تفسیری در فرآیند فهم آیات است. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که علامه طباطبایی با تکیه بر روش تفسیر قرآن به قرآن، معتقد به استقلال و استغنای قرآن از روایات در تفسیر است. این سخن، علاوه بر ناهمخوانی با سلوک عملی علامه در المیزان، مورد انکار بسیاری از شاگردان برجسته‌ی ایشان قرار گرفته است.
نگارنده فارغ از همه‌ی توجیهاتی که تاکنون در مورد دیدگاه علامه ارائه شده است با ارائه‌ی مستقیم اظهارات علامه درباره‌ی نقش و جایگاه روایات در تفسیر آیات، به این نتیجه رسیده است که کلمات علامه دراین باب در دو مقام است: نخست، درخصوص استقلال قرآن در دلالت بر معنی لفظی و ناظر به ابطال کلام اخباری هاست که به مستقل نبودن قرآن در دلالت و حجیّت نداشتن ظواهر آن معتقدند. روشن است که این معنی با استقلال قرآن از سنت، فاصله‌ی بسیاری دارد. دوم، در باب استقلال قرآن در بیان مرادات و مصادیق است که منظورشان نفی نیاز به بیان معصوم نیست، بلکه مقصودشان این است که هرچه معصوم(ع) در تفسیر آیات می فرماید، همان چیزی است که قرآن خود آن را بیان کرده است هرچند ما پیش از بیان معصوم توان فهم آن را نداشته باشیم.},
keywords_fa = {تفسیر قرآن به قرآن ,تفسیر المیزان ,علامه طباطبایی ,استقلال قرآن ,نقش روایات در تفسیر. ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/86},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/5_3.pdf}
}