@article {
author = {, Hamed},
title = {وجوه و توسعه معنایی آیات قرآن در اندیشه‌ی علامه طباطبائی},
journal = {قرآن شناخت 8، پاییز و زمستان 1390},
volume = {4},
number = {2},
pages = {145-169},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-1987},
eissn = {2980-8456},
doi = {},
abstract = {According to Allama Tabatabai, Quranic verses have semantic nuances extending in two fields: semantic and pathological. Semantically various semantic nuances are a relative issue depending on variables relevant to the text and the interpreter. In the pathological field, however, we face the issue of interpretation based on personal opinion embracing various semantic nuances not relying on correct rules and principles of understanding nor on rational or textual arguments. According to Allama, interpretation based on personal opinion and presentation of undue semantic nuances for the verses originate from lack of applying correct exegetical rules and foundations and being far from the teachings of the Quran and the Household of the Prophet. According to Allama, the Quran being liable to various meanings does not support the plurality of readings and conceptions from the same text- as some western scholars suppose. Rather, it is based on two aspects i.e. semantic and pathological, the acceptance of the former and negation of the latter are the result of a methodological process based on verbal, textual, and rational contexts.},
keywords = {},
title_fa = {وجوه و توسعه معنایی آیات قرآن در اندیشه‌ی علامه طباطبائی},
abstract_fa ={از منظر علامه طباطبائی، آیات قرآن دارای وجوه معنایی است که در دو جهتِ معناشناسانه و آسیب شناسانه توسعه می یابند. در بُعد معنا شناسانه وجوه و بطون معنایی، امری نسبی و در گرو متغیرهای مرتبط با متن و فرد مفسر است. اما بعد آسیب شناسانه ناظر به مسئله‌ی تفسیر به رأی و شامل وجوه معنایی گوناگونی است که مبتنی بر ضوابط و مبانی صحیح فهم و مستند به دلایل نقلی یا عقلی نیست. از نظر علامه، تفسیر به رأی و ارائه‌ی وجوه ناصواب معنایی از آیات، محصول به کار نبستن مبانی و قواعد صحیح تفسیری و دوری از آموزه های قرآن و عترت است. در اندیشه‌ی علامه، وجوه پذیری قرآن به معنای کثرت قرائت ها و برداشت ها از متن ـ آن گونه که برخی از اندیشوران غربی می انگارند ـ نیست؛ بلکه ناظر به دو بعد معناشناسانه و آسیب شناسانه است که پذیرش اوّلی و نفی دومی بر اساس سیری روشمند و با توجه به اصول و قرائن لفظی، نقلی و عقلی صورت می پذیرد.},
keywords_fa = {تفسیر قرآن ,علامه طباطبائی ,وجوه معنایی ,بُعد معناشناسانه معنی ,بعد آسیب‌شناسانه معنی. ,},
url = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/node/87},
eprint = {https://qoranshenakht.nashriyat.ir/sites/qoranshenakht.nashriyat.ir/files/article-files/6_4.pdf}
}