قرآن شناخت، سال هفتم، شماره دوم، پیاپی 14، پاییز و زمستان 1393، صفحات 5-

    رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی

    نویسندگان:
    محمدباقر سعیدی روشن / * - پژوهشگاه حوزه و دانشگاه / mbsaeidi@gmail.com
    غلام محمد شریعتی / *دکتری - تفسیر و علوم قرآن موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره / ghshariatii@gmail.com
    صفحه‌ها: 5- تاریخ دریافت: 1393/11/18 تاریخ پذیرش: 1394/05/10
    چکیده: 
    معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن در مطالعات قرآنی ارتباط نزدیکی با هم دارند. مقاله حاضر سعی دارد تا با روش توصیفی تحلیلی، ضمن توصیف نقاط اشتراک این دو رویکرد در مطالعات قرآنی، نقش مثبت معناشناسی زبانی را در فرایند تفسیر قرآن به قرآن، روشن و مزایای آن را به اختصار بررسی کند و نیز کاستی های برخی از نحله های معناشناختی را یادآور شود. رابطه معناشناسی و تفسیر قرآن به قرآن در دو بعد مبنایی و فرایندی قابل بررسی است. در بعد نخست، نوع نگاه هر یک از این دو روش بر نقش بافت زبانی و غیرزبانی و نیز جایگاه روابط بینامتنی در کشف معنا بررسی شده است، و در نگاه فرایندی به رغم همسویی درخور توجه دو رویکرد مزبور، معناشناسی با قرائت متکامل آن می تواند نقش مکمل و سازنده ای در قاعده مندی و مقوله بندی واژگان قرآن و اثبات نظام مندی معارف آن و مهار روشمند پیش دانسته ها در تفسیر قرآن به قرآن داشته باشد.
    کلمات کلیدی: 
    تفسیر قرآن به قرآن
    معناشناسی زبانی
    دلالت درون زبانی
    رابطه بینامتنی
    غرر آیات
    واژگان کانونی
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    سال هفتم، شماره دوم، پیاپی 14، پاییز و زمستان 1393

    غلام محمد شریعتی / دانشجوی دکتری تفسیر و علوم قرآن مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره ghshariatii@gmail.com

    محمدباقر سعیدی روشن / دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

    دریافت: 18/11/1393ـ پذیرش: 10/05/1394

     

    چکیده

    معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن در مطالعات قرآنی ارتباط نزدیکی با هم دارند. مقاله حاضر سعی دارد تا با روش توصیفی تحلیلی، ضمن توصیف نقاط اشتراک این دو رویکرد در مطالعات قرآنی، نقش مثبت معناشناسی زبانی را در فرایند تفسیر قرآن به قرآن، روشن و مزایای آن را به اختصار بررسی کند و نیز کاستی های برخی از نحله های معناشناختی را یادآور شود. رابطه معناشناسی و تفسیر قرآن به قرآن در دو بعد مبنایی و فرایندی قابل بررسی است. در بعد نخست، نوع نگاه هر یک از این دو روش بر نقش بافت زبانی و غیرزبانی و نیز جایگاه روابط بینامتنی در کشف معنا بررسی شده است، و در نگاه فرایندی به رغم همسویی درخور توجه دو رویکرد مزبور، معناشناسی با قرائت متکامل آن می تواند نقش مکمل و سازنده ای در قاعده مندی و مقوله بندی واژگان قرآن و اثبات نظام مندی معارف آن و مهار روشمند پیش دانسته ها در تفسیر قرآن به قرآن داشته باشد.

    کلیدواژه ها: معناشناسی زبانی، تفسیر قرآن به قرآن، دلالت درون زبانی، رابطه بینامتنی، غرر آیات، واژگان کانونی.

    • بازدید: 47
    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سعیدی روشن، محمدباقر، شریعتی، غلام محمد.(1393) رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی. دو فصلنامه قرآن شناخت، 7(2)، 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    محمدباقر سعیدی روشن؛ غلام محمد شریعتی."رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی". دو فصلنامه قرآن شناخت، 7، 2، 1393، 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سعیدی روشن، محمدباقر، شریعتی، غلام محمد.(1393) 'رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی'، دو فصلنامه قرآن شناخت، 7(2), pp. 5-

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    سعیدی روشن، محمدباقر، شریعتی، غلام محمد. رابطه معنا‌شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی. قرآن شناخت، 7, 1393؛ 7(2): 5-