نقد و بررسی دیدگاه مفسران در توصیف انسان به هلوع در آیة 19 سوره معارج
Article data in English (انگلیسی)
سال هشتم، شماره اول، پیاپی 15، بهار و تابستان 1394
محمدحسین شیرافکن / دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه قرآن و حدیث قم pare.parvaz313@yahoo.com
محمد نقیب زاده / استادیار مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره
امیررضا اشرفی / استادیار مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره
دریافت: 11/9/1393 ـ پذیرش: 6/3/1394
چکیده
خداوند در آیاتی، از آفرینش انسان در بهترین شکل سخن گفته؛ اما در برخی آیات، همچون آیة 19 سورة معارج، گویا از نوعی کاستی در آفرینش وی از جمله صفت «هلوع» به معنای «حریص» خبر داده است. سرّ نسبت دادن این تعبیر به انسان چیست؟ آیا این ویژگی در سرشت انسان جای گرفته است؟ اگر چنین است، چگونه با آفرینش انسان در «احسن تقویم» و هدف آفرینش انسان (رسیدن به کمال قرب الهی) سازگار است؟ این مقاله به نقد و بررسی دیدگاه مفسران دربارة آیة 19 سورة معارج پرداخته و به این نتیجه دست یافته که وجود این وصف در انسان به خودی خود رذیلت یا فضیلتی برای او نیست؛ بلکه این وصف با توجه به متعلق ارادی آن می تواند فضیلت ساز یا فضیلت سوز باشد.
کلیدواژه ها: سرشت انسان، فضایل انسانی، رذایل انسانی، صفت هلوع، هلوع در قرآن.
