سال دوازدهم، شماره اول، پياپي 22، بهار و تابستان 1398
نسيم عربي/ استاديار دانشگاه مذاهب اسلامي dr.nasimarabi@gmail.com
دريافت: 09/11/1397 ـ پذيرش: 17/04/1398
چکيده
مقاله حاضر با روش توصيفيـ تحليلي بر آن است در يک فرايند منظم و منطبق بر نظريه حوزه معنايي (وايسگربرـ ترير)، رابطه حوزه معنايي «نکاح» با مقوله «ايمان» را در آيات مربوط به نکاح بررسي نمايد. واژه نکاح در قرآن از نظر معناي اساسي در همان معناي عصر پيش از نزول به کار رفته است. واژگان حوزه معنايي «نکاح» در قرآن شامل «أيامي، ازواج، ذريه، طلاق، زنا و...» با مقوله ايمان و حوزه معنايي آن نظير «تقوا، عفاف، سکينه، خبيث، شرک و...»، گاهي به شيوه همنشيني و گاهي به شيوه متداعي و گاهي نيز بر اساس تقابل معنايي با يکديگر پيوند خورده و از بار عاطفيـ اخلاقي و حقوقي ويژهاي برخوردار گرديده و دستخوش توسعه معنايي شده است و بدين ترتيب بافت درونمتني آيات، چگونگي گسترش لايههاي معنايي امر نکاح و معيار حقيقي تشکيل خانواده قرآني را نشان ميدهد.
کليدواژهها: نکاح، ايمان، حوزه معنايي، رابطه همنشيني و متداعي، رابطه متقابل.