تفسیر قرآن کریم(4) سوره‌ی بقره، آیات 21 ـ 24
چکیده:
مقالة حاضر تفسیر آیات 21 تا 24 سوره بقره است. این آیات دربارة راه تحصیل تقوا، آفرینش آسمان ها و زمین، توحید و اثبات اعجاز قرآن است. حاصل تفسیر این آیات عبارت است از:
آیة 21: راه به دست آوردن تقوا، عبادت است. موجودات عالم، خدا را تکویناً عبادت می کنند ولی بندگی انسان با علم و اراده و اختیار است. آیة 22: زمین به سان بستری مناسب برای آسایش انسان و آسمان همانند ساختمان عالم و مبدأ آب است و آب مبدأ اصلی گیاهان و روزی هاست و با توجه به این نعمت ها که حیات و بقاء انسان بدان وابسته است، انسان از شریک و مثل قرار دادن برای خدا منع شده است.آیة 23: خداوند از معترضان و منکران قرآن می خواهد که اگر در الهی بودن آن تردید دارند، سوره ای مانند سوره های قرآن بیاورند. آیه ضمن دعوت به همانند آوری(تحدی)، بر اعجازقرآن دلالت دارد. معجزه کاری است خارق العاده، غیر وابسته به علل طبیعی، فوق توان بشر و مقرون به ادعای نبوت و با سایر امور خارق العاده و نیز کرامات فرق دارد. علت مباشر معجزه، انبیا و علت با واسطة آن خداوند است. قرآن از جهت نظم و اسلوب منحصر به فرد، نداشتن اختلاف، امی بودن آوردنده و به لحاظ معنی و محتوا معجزه است. آیة 24: عبارت « وَلَن تَفْعَلُواْ» ضمن تحریک، بر اعجاز غیبی قرآن دلالت می کند و خبر می دهد که بشر هرگز نخواهد توانست سوره ای مانند قرآن بیاورد. به علاوه، منکران نزول قرآن را تهدید کرده، از جهنمی که آتش گیرة آن خود مردم و سنگ ها هستند، بیم می دهد.
Article data in English (انگلیسی)
Title:
Interpretation of the Holy Quran, Sura al-Baqara, Verses 21-24
Abstract:
The Present article deals with the interpretation of Sura al-Baqara(II), verses 21-24. These verses are about the Ways of achieving virtue, creation of heavens and earth, unity of God, and proving the inimitability of the Quran. Interpretation of the verses may be summed up as Follows: Verse 21: The way of achieving virtue is divine worship. The creatures of the world worship God creationally while mankind's service is through Knowledge, will, and freedom. Verse 22: The earth is like a comfortable Cradle for the welfare of man, and heaven is like the construction of the universe being the source of water. Water is the main origin of plants and provisions. Drawing the attention of mankind to all these bounties on which his existence and Survival depends, God has prohibited man from associating with him any Partner. Verse 23: Addressing those who oppose and reject the Quran, Allah asks them to bring a Sura similar to its Suras if they have any doubt in the divine origin of the Quran. Calling to bring something Similar, i.e. challenge, the verse implies the inimitability of the Quran. Miracle (Mu ۧdjiza) is an extraordinary) work, independent from natural causes, beyond the capacity of mankind, coupled with the claim of prophethood, and distinguished from other extraordinary phenomena including miraculous acts of Imams and saints, i.e. Karāmat. The prophets are the direct and immediate cause of miracles, God being the indirect one. The Quran is a miracle in terms of its unique harmony and style, lack of discrepancies, illiteracy of its agent, and as to the meanings and contents. Verse 24: Urging its addressees, the phrase "and you will not do" indicates the inimitability of the Quran as to the unseen. Thus it informs that man would not be able at any time to bring a Sura like those of the Quran. Furthermore, threatening those denying the revelation of the Quran, the verse warns of the fire the fuel of which is the men themselves and the stones
References:
References:
- ـ ابن منظور، محمدبن مكرم، لسان العرب، بيروت، دار صادر، بي‌تا.
- ـ بيضاوي، عبدالله بن عمر، أنوار التنزيل و أسرار التأويل، تحقيق محمدعبد الرحمن المرعشلي، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1418 ق.
- ـ راغب اصفهاني، ابوالقاسم حسين، مفردات الفاظ القرآن، با تحقيق صفوان عدنان داوودي، بيروت، دار الشامية،1416ق.
- ـ زمخشري، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بيروت، دار الكتاب العربي، ط.3، 1407 ق.
- ـ شعيري، تاج‌الدين، جامع الاخبار، قم، رضي، 1363 ش.
- ـ شيباني، ابن‌اثير، غريب الحديث و الاثر، بيروت، لبنان، داراحياء التراث العربي، 1422 ق.
- ـ طباطبائي، سيدمحمدحسين، نهاية الحكمة، قم، موسسه نشر اسلامي وابسته به جامعه مدرسين، بي‌تا.
- ـ ـــــ، الميزان في تفسير القرآن، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ط.3، 1397 ق.
- ـ طبرسي، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1379 ق.
- ـ عاملي، علي بن حسين، الوجيز في تفسير القرآن العزيز، قم، دار القرآن الكريم، 1413 ق.
- ـ رازي، فخرالدين محمد بن عمر، التفسير الكبير، ط.3، بي‌جا، بي‌تا.
- ـ ـــــ، محصل افكار المتقدمين و المتأخرين، بيروت، دار الفكر اللبناني، 1992م.
- ـ فراهيدي، خليل ابن احمد، ترتيب كتاب العين، قم، اسوه، 1414 ق.
- ـ فيومي، احمد بن محمد، المصباح المنير في غريب الشرح الكبير، قم، دار الهجرة، ط.2، 1414 ق.
- ـ كليني، محمدبن‌يعقوب، الكافي، تهران، دار الكتب الاسلاميّة، ط.4، 1365 ش.
- ـ مجلسي، محمدباقر، بحار الانوار، تهران، دار الكتب الاسلاميّه، 1376ق.
- ـ مصباح، محمدتقي، قرآن شناسي، قم، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، 1387 ش.
- ـ ـــــ، راه و راهنما شناسي، قم، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، چ دوم، 1379ش.
- ـ مصباح، محمدتقي، آموزش فلسفه، سازمان تبليغات اسلامي، چ چهارم، 1370ش.
- ـ مغنيه، محمدجواد، التفسير المبين، قم، بنياد بعثت، بي‌تا.
- ـ هندي، سيداحمدخان، تفسير القرآن و هو الهدي و الفرقان، ترجمة محمدتقي فخر داعي‌گيلاني، تهران، محمدحسن علمي، بي‌تا.
- ـ احمد امين، التكامل في الاسلام، بيروت، دارالمعرفة، بي‌تا.
- ـ باقلاني قاضي ابوبكر بن طيب، الانصاف فيما يجب اعتقاده و لا يجوز الجهل به، قاهره، مكتبة الخانجي، چ 3، 1413 ق.
