یکی از آرایه های چندمعنایی دانش بدیع، فن «استخدام» است که چندمعنایی آن بر پایة چندپیوندی است. استخدام، شیوه ای گسترده در بلاغت است که بسیاری از گونه‎ها و نمونه‎های ادبی آن در قرآن، ناشناخته یا کم‎شناخته مانده است. ازآنجاکه برخی قرآن پژوهان، دانش بدیع را در فرایند تفسیر و برداشت معنای متن، سودمند ندیده اند، این پژوهش پس از بازشناسی گسترة استخدام و بازکاوی سازوکار ‎آن، نمونه‎های نغز و برجسته ای‎ را از این شگرد زبانی در قرآن یافته و به شیوة توصیفی ـ تحلیلی در پی پاسخ بدین پرسش برآمده است که شناخت آرایة فراگیر استخدام، چه کارکردهایی در تفسیر متن قرآن دارد؟ نتیجة پژوهش آن است که مفسر آشنا با شیوة استخدام، در پی گسترش معنای فشرده متن خواهد رفت و هنگام مرجع‎یابی ضمیر، دچار سرگردانی و خطا نخواهد شد؛ افزون بر اینها، در چند نمونة هنری قرآنی نشان داده می‎شود که آشکارسازی انسجام متن و ارائة تفسیری پیوسته از نشانه های سخن، همچنین نمایان سازی کارایی و گیرایی معنای متن، از دیگر کارکردهای شناخت آرایه استخدام است.