, Volume 3, Issue 2, No 6, Year 2025 , Pages 193-208

    Explanation of Quranic Imamate as a Position Distinct from Prophethood (with special focus on the Verse of Trial)

    Abstract: 
    The present article studies the Verse of Trial as one of the principal evidence towards the distinction and independence of Imamate from prophethood, criticizing the arguments of the theory of dependence in the light of the former evidence. These arguments are as follows: the unconditionality of the concept of “Imam” and the general mood of the word “al-Nas” i.e. "people" in the verse in question, and exclusive application of Imamate to its perfect example due to its application to the infallible Imams,. Following this discussion, signification evidence towards the view supporting the independence of the concept of ‘Imamate” in the Shiite school is analyzed. These evidence are formulated based on two focal points: the relation of undergoing certain trials with the position of Imamte at the beginning of the verse, and modification of Imamte with divine covenant at the end. This study owes its special significance to the point that essentially the theory of Imamate in the Shiite school rests on the Quranic concept of Imamate, and unlike the theory of the Sunni school, it derives its evidence from Quranic verses on Imamate. The study and analysis of the signification of the verse is based on the interpretation of the Quran by the Quran, supported by certain Hadith evidence
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :تبیین امامت قرآنی به مثابه‌ی مقامی مستقل از نبوت با تأکید بر آیه‌ی ابتلا
    Abstract: 
    در این مقاله آیة ابتلا به عنوان یکی از مستندات اصلی استقلال امامت از نبوت بررسی و ادلة نظریة عدم استقلال در پرتو آن نقد شده است. این ادله عبارت اند از: اطلاق مفهوم «إمام» و عموم «الناس» در آیه، اختصاص امامت به مصداق اکمل به دلیل امتنان و اختصاص امامت به معصومان. در پی این بحث پشتوانه های دلالی دیدگاه استقلال مفهوم امامت در مکتب اهل بیت(ع) تحلیل شده است. این پشتوانه ها در دو محورِ «نسبت ابتلا به کلمات با جعل امامت در صدر آیه» و «توصیف امامت به عهد الهی در ذیل آیه»، تبیین شده است. اهمیت ویژة این بحث از آن روست که اساساً نظریة امامت شیعی بر مفهوم قرآنی امامت استوار است و برخلاف نظریة اهل سنت، پشتوانه های خود را در آیات امامت جست وجو می کند. تحلیل و بررسی دلالی آیه به روش تفسیر قرآن به قرآن بوده و راهنمایی های روایی در جنب آن مورد توجه قرار گرفته است.
    References: 
    • آلوسي، محمود، روح المعاني، بيروت، دار الكتب العلميه، 1419ق.
    • ابن عاشور، محمدطاهر، تفسيرالتحرير و التنوير، بيروت، مؤسسه التاريخ، 1420ق.
    • ابن كثير، اسماعيل، تفسير القرآن العظيم، بيروت، دار الكتب العربي، 1402ق.
    • ابوحيان، محمد، البحر المحيط، بيروت، دار الفكر، 1320ق.
    • بحراني، سيد‌هاشم،‌ البرهان في تفسير القرآن، بيروت، مؤسسة الأعلمي، 1419ق.
    • بلاغي، محمدجواد، آلاء الرحمان، قم، بنياد بعثت،1420ق.
    • جوادي آملي، عبدالله، تسنيم، قم، مركز نشر اسراء، 1385.
    • خميني، روح‌الله، امامت و انسان كامل، پديد آورنده: فروغ السادات رحيم‌پور، تهران، مؤسسة تنظيم و نشر آثار امام خميني،1381.
    • رازي، ابوالفتوح، روض الجنان، مشهد، بنياد پ‍‍ژوهش‌هاي اسلامي، 1366.
    • رازي، فخرالدين، مفاتيح‌الغيب، بيروت، داراحياءالتراث‌العربي، 1420ق.
    • زمخشري، محمود، الكشاف، قم، نشر ادب حوزه، بي‌تا.
    • صدوق، محمد بن علي، عيون اخبار الرضا، قم، مكتبه المصطفوي، بي‌تا.
    • ـــــ ، الخصال، قم، مؤسسه النشر الاسلامي، 1403 ق.
    • طباطبايي، سيدمحمدحسين، الميزان، قم، دفتر انتشارات جامعه مدرسين، 1417ق.
    • ـــــ ، البيان، قم، مكتبه تنظيم و نشر آثار العلامه الطباطبايي، 1425ق.
    • طبري، محمد بن جرير، جامع البيان، بيروت، دار المعرفة، 1412ق.
    • طبرسي، فضل بن حسن، جوامع الجامع، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1377.
    • ـــــ ، مجمع البيان، تهران، ناصر خسرو،1372.
    • طوسى، محمد بن حسن، التبيان، بيروت، دار احياء التراث العربى، بي‌تا.
    • فخر رازي، محمدبن عمر، التفسير الكبير، قاهره، طبع عبدالرحمن، بي‌تا.
    • فراء، ابو زكريا، معاني القرآن، تهران، ناصر خسرو، بي‌تا.
    • فضل‌الله، سيدمحمدحسين، من وحي القرآن، بيروت، دار الملاك،1419ق.
    • فيض كاشاني، محسن، تفسير الصافي، بيروت، مؤسسه الأعلمي، 1402ق.
    • قاسمي، محمدجمال‌الدين، محاسن التأويل، بيروت، دار الفكر، 1398ق.
    • قرطبي، محمدبن احمد، الجامع لأحكام القرآن، تهران، ناصر خسرو، 1364.
    • قمي، علي بن ابراهيم، تفسير القمي، بيروت، دارالسرور، 1411ق.
    • كليني، محمد بن يعقوب، الكافي، بيروت، دار الاضواء، 1401ق.
    • محمد، رشيد رضا، تفسير المنار (تفسير القرآن الحكيم)، بى‌جا، دارالفكر، بى‌تا.
    • مقاتل بن سليمان، تفسير مقاتل بن سليمان، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1423ق.
    • نيشابوري، نظام‌الدين، غرائب القرآن، بيروت، دار الكتب العلميه، 1416ق.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ، .(2025) Explanation of Quranic Imamate as a Position Distinct from Prophethood (with special focus on the Verse of Trial). , 3(2), 193-208

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ."Explanation of Quranic Imamate as a Position Distinct from Prophethood (with special focus on the Verse of Trial)". , 3, 2, 2025, 193-208

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ، .(2025) 'Explanation of Quranic Imamate as a Position Distinct from Prophethood (with special focus on the Verse of Trial)', , 3(2), pp. 193-208

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    ، . Explanation of Quranic Imamate as a Position Distinct from Prophethood (with special focus on the Verse of Trial). , 2025; 3(2): 193-208